Μετά από πολλούς μήνες μακριά από το πρώτο και αγαπημένο μου παιδί και εννοώ το site μου, που ξεκίνησα με απίστευτη αγάπη και λαχτάρα πριν από σχεδόν 8 χρόνια, είμαι ξανά εδώ μαζί σας.
Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν δική μου επιλογή να απέχω από τα αγαπημένα μου blogposts, αλλά ένας ιός ο οποίος εισέβαλλε στο site, τα έκανε όλα άνω κάτω, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω τίποτα απολύτως από τον Αυγουστο μέχρι τώρα.
Νομίζω πως τα καταφέραμε λοιπόν η ομάδα μου κι εγώ να τον διώξουμε μακριά μας και να συνεχίσουμε από εκεί που το αφήσαμε.
Πλησιάζουμε προς την Ανάσταση και θέλω να μοιραστώ όπως πάντα μαζί σας τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου.
Από μικρή θυμάμαι να πιάνω τον εαυτό μου να συγκινείται βιώνοντας όλο αυτό το μεγαλείο που μας διδάσκει ο χριστιανισμός. Ότι κι αν ασπάζεται ή όχι ο καθένας από εμάς, όπου κι αν πιστεύει, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η αγάπη, η ταπεινότητα, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της βούλησης και η ελπίδα είναι μερικά μόλις σημεία που κάνουν την θρησκεία των χριστιανών ξεχωριστή.
Το φως που μοιραζόμαστε λίγα λεπτά πριν βγει από τα χείλη μας το Χριστός Ανέστη, δείχνει αυτό το μεγαλείο της αγάπης και της ένωσης όλων των ανθρώπων, όλων των “παιδιών” που αναμένουμε να ακούσουμε την πιο ελπιδοφόρα και χαρμόσυνη είδηση της Ανάστασης του Χριστού.
Περνώντας από εξαιρετικά δύσκολες στιγμές, που από μικρή πίστευα πως δεν είμαι ικανή να αντιμετωπίσω, ότι θα ήμουν αδύναμη, είμαι εδώ και σας λέω ότι τελικά τα κατάφερα να σηκωθώ και να κοιτάξω κατάματα τον πόνο και τους φόβους μου και να τους πω ότι είμαι εδώ για να παλέψω για την ευτυχία μου.
Όλοι μας ανεβαίνουμε παιδιά μου έναν Γολγοθά, πονάμε, νιώθουμε αδύναμοι, είμαστε σχεδόν έτοιμοι να παραδωθούμε αλλά εκεί ακριβώς πρέπει να πιστέψουμε στο “απίστευτο” , λίγο πιο κάτω μας περιμένει το φως και η Ανάσταση της ψυχής και της ύπαρξης μας!
Αυτές οι μέρες είναι μέρες αγάπης, σύνδεσης, για πολλούς μέρες αναμνήσεων έτσι και για εμένα λοιπόν, είναι οι μέρες που έρχονται ακόμη πιο έντονα στο μυαλό μου οι γονείς μου, τα όσα μου έδωσαν και έδειξαν 30 και κάτι χρόνια αλλά κυρίως η αγάπη που μου έδωσαν χωρίς κανένα μέτρο και περιορισμό και με έμαθαν να μοιράζω χωρίς να φοβάμαι και χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας.
Θέλω να κλείσω αυτό το Post και δε σου κρύβω πως είμαι ιδιαίτερα φορτισμένη συναισθηματικά με μια λέξη: ΑΓΑΠΗ !
Καλή Ανάσταση αγάπες μου και καλό Πάσχα!
